Een leven overdoen

Onderstaand gedicht van de vijfentachtig jarige
Nadine Stair verwoord mooi de essentie van
het leven:

Als ik mijn leven over zou kunnen doen, dan zou ik het volgende doen:
Ik zou meer fouten willen maken de volgende keer.
Ik zou het allemaal wat makkelijker nemen, wat meer ontspannen.
Ik zou maller willen zijn deze ronde.
Ik zou de dingen niet meer zo bloedserieus nemen.
Ik zou meer risico’s nemen.
Ik zou meer bergen beklimmen en meer in rivieren zwemmen.
Ik zou meer ijsjes eten en minder bonen.
Ik zou misschien meer in de problemen komen,
maar tenminste niet in allerlei denkbeeldige problemen.
Zie je, ik ben één van die mensen die alsmaar verstandig en gepland wilde leven,
elk uur van de dag.
Oh, er waren wel van die momenten,
je weet wel, die anders waren.
En als ik het over mocht doen zou ik meer van ‘die momenten’ willen hebben.
Eerlijk gezegd: ik zou proberen niks anders dan dat te doen!
Gewoon momenten, de één na de ander,
in plaats van elke dag zoveel jaren vooruit te leven.
Ik ben één van die mensen die nergens naar toe gaat zonder een kompas, een
regenjas en een paraplu.
Als ik het over zou doen, dan zou ik lichter reizen dan ik nu gedaan heb.
Als ik mijn leven opnieuw zou leven, dan zou ik vroeger in het voorjaar blootsvoets
gaan en zo lang doorlopen in de herfst.
Ik zou vaker gaan dansen. Ik zou meer in de draaimolen gaan.
Ik zou meer madeliefjes plukken.

Nadine Stair, 85 jaar